Arkadaşlık. Paylaşma. Dertleşme. Güven. İnanma. Birliktelik. Gülmek. Ağlamak. Üzülmek. Destek olma. Dert dinleme. Dert anlatma. Tanıma. Bilme. Öğrenme. Dert çözme. Bunlar geliyor benim aklıma bir dost deyince. Bir insana dost diyebilmek zor. Arkadaşlık kısmında beş dakika konuştuğunuz biri bile arkadaş olabiliyorken, gerçekten dost diyebildiğiniz kişiler gerçekten azdır. Çünkü zamanla büyür dostluk, paylaştıkça, dertleştikçe büyür.
Güven oluşur zamanla. Şüphe etmemeye başlarsınız. Sırlarınızı açarsınız, sorunlarınızı söylersiniz. “Dost acı söyler” diye bir laf vardır. Boşuna değil. Teselli etmeyi amaçlamaz çoğu zaman, gerçekleri suratınıza vurur. Bilirsiniz doğru der, tanır çünkü sizi. İnanırsınız dediklerine. Sizin için güvenilirdir. Çünkü kim bilir ne kadar yaşadınız veya görüştünüz birlikte? Sizin neleri sevdiğinizi, sevebileceğinizi bilir dostunuz.
Yoldaş olmaktır dost olmak. Sıkıntı zamanında, eğlence zamanında, boş zamanda, konuşmaktan, tartışmaktan, gülmekten sıkılmazsınız. Destek kısmında aileniz kadar, hatta bazen ailenizden daha çok yardım eder, çözüm arar. Sizi geliştirmeye, sizi iyileştirmeye çalışır. Dostluk karşılıklı ders gibidir. Karşılıklı hatalarla gelişir dostluk.
Ama sanılmasın dostluk tozpembedir. Dostluk gerçekten siyaha yakındır. Bütün sevinçlerin, mutlulukların yanında dertlerin, üzüntülerin, tartışmaların birleşimidir dostluğun rengi. Kötü de söyler dost, kalbinizi de kırar. Ama bunu sizin için yapar. Dost olmak böyledir işte. Arada kendinden fazla başkasını da düşünebilmektir.
Dostluk zordur. Sürdürmek zor olur dostluğu. İş, kişisel meselelere geldiğinde, dostlarınız, tolerans sınırlarınızı zorlayacak şeyler söyleyebilirler. Tanımadığınız biri dese saniyesinde kafa göz dalacağınız adama “Evet, doğruluk payı var söylediklerinde” demek zorunda kalırsınız. Kalbiniz kırılır ama kalbinizi en oturaklı dostlarınız kırar, tamiri bedava olacak şekilde. Başka kalleşler gibi ortada bırakmaz kırdıktan sonra.
Dostlarım, iyi ki varsınız. Bu toy ve saf kalbi, gerçeklerle yüzleştirerek kırdınız, onu zor zamanlarında yalnız bırakmadınız, iyileştirdiniz, hayat yüklediniz. Bugün ne isem bunda ailemin payı kadar, belki daha da fazla sizin payınız var. Bunun için teşekkür ediyorum hepinize.
